Skip to main content

Het World Economic Forum heeft vorige week weer een Future of Jobs Report uitgebracht. Gebaseerd op onderzoeken onder werkgevers en werknemers bij de grootste organisaties in landen over de hele wereld geeft dit een goede indicatie van hoe het ervoor staat: welke sociaaleconomische en technologische trends bepalen het werk de komende jaren?

Om te zorgen voor een grotere hoeveelheid beschikbare talenten tussen 2025-2030 focust 64% van de werkgevers dit jaar op het belang van gezondheid en well being van medewerkers. Dit is significant: hiermee is deze focus gestegen van nummer 9 naar nummer 1 op de lijst van prioriteiten voor talentbehoud. Ook wordt de ‘skills gap’ als belangrijke barrière gezien en wordt hier vol op ingezet.

Kunnen we dit direct toejuichen of moeten we even verder kijken? Om het onderzoek voor ‘Future of Jobs’ te verrijken, is ook samengewerkt met ADP Research. Zij hebben een dataset verzorgd vanuit het perspectief van de medewerker en hier komt iets interessants naar voren: ‘ondersteunen van gezondheid’ en ‘upskilling en reskilling’ worden door werknemers op respectievelijk de 8e en 7e plaats gezet. Oftewel: zij denken hier dus duidelijk anders over dan de werkgevers zelf.

Werknemers zetten op plek 1 namelijk iets anders: de wens om goed beleid over werkuren te hebben.

Het belang van flexibiliteit

Het rapport brengt voor alle deelnemende landen ook data uit. De focus ligt hierbij (logischerwijs) in grote mate bij AI en skills die nodig zijn in veranderende banen door automatisering. “Nederland staat wereldwijd aan de top met het versnellen van automatisering, bijscholing van medewerkers en het inzetten op diversiteit, gelijkheid en inclusie,” zoals MT/Sprout het samenvat.

Hoewel dat mooi nieuws is, valt mij – zeker in het kader van wat ik hierboven noemde – wel iets op bij de data over Nederland. De belangrijkste skill is – zoals te verwachten is – ‘AI en Big Data’. De 2e meest belangrijke skill om in 2030 te hebben in Nederland blijft (net als in 2025) ‘Weerbaarheid, flexibiliteit en wendbaarheid’. Bij de meeste andere Europese landen zie ik dit niet terug in de lijst, of op zijn minst een stuk lager.

Wanneer we kijken naar welke factoren het meest als barrières worden gezien om organisaties klaar te maken voor de toekomst, staat in Nederland ‘skills gap in the labour market’ bovenaan. Dit soort data is natuurlijk voor meer interpretaties vatbaar. Ik ben nu benieuwd wat dit over Nederland moet zeggen?

Organisaties die durven experimenteren

Moeten bedrijven meer flexibel zijn om het gewenste talent te behouden? Aangezien het aan het investeren in de juiste vaardigheden blijkbaar niet ligt als we daarin zo voorop lopen? Is die mismatch in wat men denkt dat medewerkers willen en wat ze daadwerkelijk willen, de reden dat ze niet solliciteren of vertrekken? Ligt het er dan dus niet aan dat werkend Nederland de gezochte skills niet heeft?

Misschien ‘frame’ ik de data zoals men dat zegt vanuit mijn eigen invalshoek. Of wekt de bubbel waarin ik zit op LinkedIn een verkeerde indruk. Met alle aandacht die gevraagd lijkt te worden voor investeren in de mens, ondanks alle digitalisering, of outputgestuurd werken in plaats van op uurbasis, denk ik wel dat hier een kern van waarheid in zit. Dit matcht ook met het feit dat het de organisaties zijn die dingen radicaal anders durven doen, die geen moeite hebben om talent aan te trekken of te behouden. Ben benieuwd hoe de recruiters van Nederland hier naar kijken.